یک پاوربانک نامرئی برای شارژ روح!
اگه دنبال یه تجربه‌ی واقعی و الهام‌بخش از تمرین‌های شکرگزاری و اتصال به منبع انرژی هستی، این متن رو از دست نده. یکی از همراهان خوبمون، توی این نوشته با دل و جون از دستاوردش تو تمرین «بی‌نهایت» گفته. تجربه‌ای که نه‌تنها بهش انرژی داده، بلکه باعث شده عادت‌های قدیمیش رو هم پشت سر بذاره. بخون، شاید تو هم دلت بخواد امتحانش کنی.
دستاورد خودجو عزیز از کارگاه انعکاس : کد دستاورد ۱۲۲۳۲۷#
سلام عزیزان روزتون به شادی
من از تمرین بی‌نهایت تو این مدتی که دارم انجام میدم، و در ساعت‌های مختلف هم تست کردم، اینو فهمیدم که تکنیک بی‌نهایت برای من مثل پاوربانک عمل میکنه؛ یعنی خودمو باهاش شارژ میکنم، به منبع اصلی وصل میشم و جالبه که بستگی به نیازم در اون روز و لحظه، منو شارژ میکنه.مثلاً اگر خسته یا خواب‌آلود باشم (پرانرژیم میکنه)،استرس داشته باشم (آرومم میکنه) و حتی اگر مورد خاصی هم نداشته باشم، کلا اون روز پرانرژی و شارژ هستم.
دیروز چون از صبح زود بیدار شده بودم و باتوجه به اینکه بیرون هم رفته بودم و خونه هم مشغول کار بودم، شب ساعت ۹ خوابم گرفته بود (شدید). منتها چون نمی‌خواستم کارهام بمونه برای امروز، دیدم تکنیک رو هم نرسیده بودم انجام بدم، ۱۰ دقیقه زمان گذاشتم و تو بی‌نهایتِ جهان هستی، خودمو حل کردم و این شد آغاز انرژی من…
و تا ساعت ۱۲:۳۰ کارهامو با سرحالی تمام، بدون اذیت شدن انجام دادم. چون من روی بی‌خوابی یکم حساسم، درجا باید بخوابم، هر ساعتی از روز که باشه، و این تمرین جلوگیری میکنه از خوابیدن بی‌موقع و انرژی بهم میده که خیلی برام باارزشه.تازه متوجه شدم علت بی‌خوابی بعد از کارگاه انعکاس، علاوه‌بر انرژی‌های مثبت کلاس و در لحظه حضور داشتن، به خاطر انجام دادن تکنیک بی‌نهایت بوده. در مجموع، این چندتا عامل فول انرژیم کرده بودن.
این نکته رو هم اضافه کنم که این هفته ترک عادت خواب ظهر هم داشتم. دوتا اتفاق خوب اسفند ماه برای من، خدایا شکرت، تو مسیر سبز شکرگزاری هستم.
تحلیل روان‌شناسی و علمی این دستاورد :
تجربه خودجو یه نمونه خیلی خوب از قدرت ذهن، تمرین و حضور آگاهانه‌ست. تو روان‌شناسی، وقتی ذهن و بدن با تکرار یه تکنیک به حال خوبی میرسن، بهش میگن شرطی‌سازی مثبت. یعنی مغز یاد میگیره با انجام اون تمرین، وارد حالت آرامش و انرژی بشه. دقیقا مثل دکمه پاور شارژ.
از نظر علمی هم، تمرینی مثل «بی‌نهایت» باعث فعال شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک میشه؛ این همون سیستمیه که استرس رو کم میکنه، خواب رو تنظیم میکنه و حس آرامش عمیق به آدم میده.
ترک خواب ظهر هم نشونه‌ای از بالا رفتن سطح انرژی درونی و تغییر الگوی عادت‌ها. وقتی بدن دیگه اون نیاز همیشگی رو به خواب وسط روز حس نمیکنه، یعنی یه تغییری تو سطح ارتعاش و انرژی اتفاق افتاده.
در کل، خودجو با تمرین آگاهانه و تکرار تکنیک، تونسته به یه دستاورد فوق‌العاده برسه؛ هم جسمش همراه‌تر شده، هم ذهنش سبک‌تر.
جمع‌بندی :
خوندن این تجربه ناب از «خودجو» واقعاً بهمون نشون میده که اگه باور داشته باشیم، تمرین کنیم و در لحظه باشیم، میتونیم زندگی‌مون رو با ابزارهای ساده اما عمیق، متحول کنیم. تکنیکی مثل «بی‌نهایت» فقط یه تمرین نیست؛ یه راهه برای برگشتن به خودمون، شارژ شدن و ساختن یه نسخه تازه از خودمون.
حالا نوبت توئه…
اگه تو هم تجربه‌ای از این تمرین یا هر تکنیک دیگه‌ای که بهت انرژی داده داشتی، برامون بنویس تو کامنت‌ها!
خیلی مشتاقیم بدونیم تو توی مسیر رشدت چه حس‌هایی رو تجربه کردی.
چند ماه هست که توی دوره شکرگزاری هستی و تجربه مشابه داری؟
